Ik zit hier al twee posts lang aan te kondigen dat ik het ga hebben over mijn nieuwe werksituatie. Wel, het wordt eens hoog tijd!
Het is iets dat ik al 5 jaar lang wilde, iets dat ik toen niet durfde. We woonden toen op ons gezellig maar ieniemienie zolderappartementje en wilden toen zo veel mogelijk op zo'n kort mogelijke tijd sparen om toch wat groters te gaan wonen. Een risico nemen jobgewijs was toen niet aan de orde.
Maar eind vorig jaar kwam dat idee opnieuw opborrelen. Financieel staan we nu stabieler, we hebben dat groter stekje en tja aan durf ontbreekt het me niet echt meer. Maar toch is zoiets spannend!
Zes jaar geleden gaf ik mijn ontslag op mijn eerste job (zat toen op't randje van een burn-out) én nam ik een tussentijdse baan aan drie maanden na mijn ontslag. Dat is nu iets meer dan vijf jaar geleden. Maar die tussentijdse baan bleef in mijn hoofd spoken... Werken in het openluchtmuseum in Bokrijk is uniek. Je gaat ontspannen werken en komt ontspannen terug thuis. Maar het is een seizoensbaan, wat dan met die andere maanden? Want ik ben zelfstandige in bijberoep en dat wil ik niet zo maar opgeven.
Tot er eind vorig jaar zich dé kans voordeed: ik werd door C-Mine gevraagd om het educatieve pakket uit te werken voor The World of Tim Burton, iets dat mijn zelfstandig bijberoep een enorme boost zou geven. Voorheen was ik enkel zelfstandig gids voor scholengroepen maar nu kreeg ik de kans om dit verder uit te werken tot meer.
Na veel wikken en wegen, na veel tellen en rekenen kwamen we tot de conclusie: 7 maanden mijn bijberoep combineren met Bokrijk om vervolgens vijf maanden per jaar zelfstandige in hoofdberoep te worden. Het seizoen zit er bijna op, dus de vijf spannende maanden breken bijna aan. Maar ik sta sterk: ik heb de voorbije maanden constant gewerkt (buiten twee keer enkele sprokkeldaagjes en probeer wel wekelijks iets van een weekend in te bouwen dat niet altijd lukt) en een buffer opgebouwd voor de eerste maanden. Ik heb een bijkomende functie als Mad Scientist (en geef naschoolse wetenschapslesjes) tijdens de komende 5 maanden maar spannend blijft het wel.
Zo'n beslissing neem je ook niet 1,2,3... Ik deed mijn vorige job graag (ik deed de PR voor een Cultureel Centrum). Maar het was mijn eerste kantoorbaan ooit. Ervoor werkte ik ook aan de computer maar met meer afwisseling. Mijn nekklachten swingden de pan uit, ik vertrok de laatste maanden huilend van de pijn in de auto naar huis. Ik paste mijn werkschema aan (halve dagen ipv ganse dagen), ik kocht een ergonomische stoel, ik deed om het half uur oefeningen, ... Maar de pijn bleef. Mijn nekscoliose verplichtte me een beslissing te nemen: weg met die computer (daarom stond het bloggen ook even op een laag pitje) én gaan voor wat ik echt wil.
Voorheen wilde ik rust, dagen thuis zitten en cocoonen. Nu zijn die dagen schaars, als ik zo'n dag heb denk ik bij voorbaat 'wat moet ik een hele dag doen thuis'. Ik heb niet het gevoel dat ik werk. Ik moet om de zo veel tijd wel even mijn hoofd leegmaken, want ik combineer veel dingen. Maar ik ben echt trots op mezelf hoe ik de dingen aanpak. In't najaar heb ik wel in november en in december telkens een weekje vakantie ingepland. Maar tussendoor is er genoeg tijd voor selfcare (weer zo'n modewoordje, maar zo snappen jullie het wel): om de 6 weken ga ik naar de pedicure (wat mijn voeten echt nodig hebben nu dat ik geen zittende job meer heb), om de 6 weken naar de schoonheidsspecialiste (meer hierover later), avonden met fleecedekentjes en warme choco, pilates, ... Maar die twee weekjes vakantie zijn ook wel welkom uiteraard.
En hoe zit het nu met de nekklachten? Die zijn er nog. Mijn nekscoliose is natuurlijk niet verdwenen. Maar het gaat goed, ze zijn teruggedrongen tot wat voor mij de 'normale' hoeveelheid pijn is. Ik ga regelmatig nog naar de kinésist (fysiotherapeut voor mijn Nederlandse lezers), doe pilates om mijn spieren te sterken, beperk computertijd, mediteer elke avond en doe nog elke dag mijn nekoefeningen. Ook selfcare, toch? Maar nu doe ik het in combinatie mét wat me echt voldoening geeft: werken op een plek waar ik tot rust kom aangevuld met mijn passie. Trots op mezelf dat ik het eindelijk gedurfd heb.
En tja hoe leuk is dat: we wonen in de sixties en nu werk ik er ook (tijdens mijn eerste seizoen vijf jaar geleden, werkte ik voornamelijk als boerin) ;-)
Ik zal afsluiten met enkele leuke kiekjes van op't werk.
Foto's met collega's én foto's samen met mijn mama, want tja als je zo'n leuke werkplek hebt bezoek je het even graag als bezoeker uiteraard.
En van mijn ochtendlijk fietstochtje in Bokrijk geniet ik ook altijd ontzettend en groet ik graag de dieren!
Durven doen en er sterker van worden! Ik kan het iedereen aanraden.
